Het overlijden van je moeder èn overwacht zwanger: hoe zou jij daar mee omgaan?

Synopsis
Van de hand van Sarah Haywood verscheen vorige maand ‘De cactus’. Het verhaal gaat over Susan Green, een 45-jarige vrouw die houdt van structuur, regelmaat en plannen. Haar collega’s omschrijven haar echter als stekelig en moeilijk. Twee gebeurtenissen zorgen ervoor dat haar leven volledig op zijn kop komt te staan: ze blijkt onverwacht zwanger én haar moeder overlijdt. De niet-zo-soepel-lopende relatie met haar broer Edward maakt het geheel nog gecompliceerder. Susan wil weten welke invloed Edward had bij het opstellen van haar moeders testament. Daarbij wil ze van niemand hulp en alles zoveel mogelijk zelf regelen. Gelukkig is daar Kate, Susans buurvrouw, die Susan leert zich wat meer open te stellen. Ze helpt en ondersteunt Susan met de problemen op zowel persoonlijk als relationeel vlak. En dat zorgt voor verrassende wendingen in het verhaal…

De hoofdpersoon
Susan Green is de hoofdpersoon in dit verhaal. In ‘De cactus’ zijn de relaties van de hoofdpersoon met haar collega’s wat verstoord door gestructureerde en zwart-witte kijk op de wereld van de hoofdpersoon. Dit wordt in het verhaal indirect beschreven als het zijn van een cactus. Naast dat Susan van cactussen houdt, kun je haar er ook mee vergelijken. In het boek staat het volgende beschreven:

“Hij vertelde waarom de cactus stekels was gaan ontwikkelen in plaats van blaadjes, namelijk om het oppervlak waarlangs hij vocht kon verliezen te verkleinen en toch wat schaduw te creëren voor het lichaam van de plant. Veel mensen, zei hij, gaan er ten onrechte vanuit dat de stekels bedoeld waren om vijanden mee af te weren.”

De cactus – pagina 217

Susan heeft ‘stekels’ ontwikkeld door gebeurtenissen in haar jeugd. Deze stekels beschermen haar. Susan houdt mensen op afstand om te voorkomen dat ze wordt gekwetst. Het is een beschermingsmechanisme. De vergelijking met een cactus was daarom zeer treffend. Verder ga je, naarmate het boek vordert, steeds meer van Susan houden. Het is een vrouw die haar mannetje staat, maar een groot hart heeft. (Voor wie ‘Ik ben Eleanor Elephant’ van Gail Honeymann heeft gelezen: Susan Green doet erg denken aan Eleanor!)

Schrijfstijl en opbouw
Het verhaal is geschreven in de eerste persoon. De zinnen zijn kort en het taalgebruik is eenvoudig, waardoor het boek vlot leest. Soms lijken zinnen bijna spreektaal (“Oké, ik had nog nooit een bloeiende cactus gehad, maar dat was maar een detail”). Dit geeft je als lezer het gevoel dicht bij de hoofdpersoon te staan. De opbouw van het verhaal is duidelijk: het boek is opgedeeld in maanden, met enkele hoofdstukken per maand. Haywood switcht vaak tussen heden en verleden, maar geeft dat duidelijk aan. Het plot van het verhaal is heel verrassend (hoewel misschien wat ver gezocht).

Details
Het verhaal kenmerkt zich door interessante details die het verhaal net dat extra beetje geloofwaardigheid geven. Voordat Sarah Haywood boeken schreef, was ze bijvoorbeeld advocaat en haar juridische achtergrond komt duidelijk terug in ‘De Cactus’. De hoofdpersonage heeft namelijk een studie rechten afgerond en legt zich graag toe op juridische zaken. Nog zo’n voorbeeld is de bevalling die door Haywood erg nauwkeurig en uitgebreid wordt beschreven.

Conclusie
Kortom, ‘De cactus’ is een verhaal dat mooi en gedetailleerd is neergezet. Het leest vlot en zorgt ervoor dat je in Susans leven getrokken wordt. Het plot is wellicht wat ver gezocht, maar dat vermindert het leesplezier absoluut niet. Dus ben je toe aan een feelgood-verhaal met een vleugje mysterie? Dan is dit het boek dat aan je wensen voldoet.

In het kort

Titel: De cactus
Schrijver: Sarah Haywood
Uitgever: Uitgeverij De Fontein
Jaar van uitgave: 2018
Aantal pagina’s: 380
Aantal hoofdstukken: 28
Serie of stand-alone: Stand-alone
Beoordeling: