Wat zou jij doen als een gebeurtenis uit je jeugd je leven voorgoed verandert?

De Vlaamse Koen Strobbe richtte zich na zijn carrière in de media op het maken van wijn en het schrijven van boeken (wat een heerlijke combinatie!). Dat doet hij in Zuid-Frankrijk, wat een prachtig decor is voor zijn boeken. Na zijn debuut ‘Kruis en munt’, zijn thrillers ‘Blankenberge blues’ (welke hij samen met Pieter Aspe schreef) en ‘De wolf van Colombes’, verscheen onlangs zijn vierde boek: ‘De tragische eindes van Boris Bastarache’.

Synopsis
Het boek neemt je mee in het leven van Boris Bastarache. Boris is aan het begin van het verhaal elf jaar en woont samen met zijn ouders in een klein dorpje in Frankrijk. In de zomer van 1943, als de Duitsers ook aanwezig zijn in het dorpje waar hij woont, speelt zich een drama af waar Boris een grote rol in speelt. De oorzaak van dit drama moet koste wat het kost geheim blijven. Dat is echter niet altijd even makkelijk, want meerdere personen kennen de oorzaak. In Boris’ verdere leven, waar hij liefdes kent, vriendschappen aangaat en kinderen krijgt, wordt hij continu met het drama geconfronteerd. Dit leidt tot schokkende gebeurtenissen en tragische eindes.

Schrijfstijl
Het verhaal wordt verteld door Boris. Strobbe schrijft dus vanuit de eerste persoon. Dit is een goede keuze: het zorgt ervoor dat je je kunt inleven in de niet altijd fraaie en sympathieke beslissingen van Boris. Strobbe’s schrijfstijl is vlot. De zinnen zijn kort en het taalgebruik is begrijpelijk. Zijn Vlaamse woordkeuzes (zoals ‘flikken’ in plaats van ‘agenten’) kunnen Nederlandse lezers soms wel even achter de oren doen krabben, maar het belemmert de begrijpelijkheid van het verhaal niet. Vanaf pagina 131 komt er sporadisch een tweede verteller bij wiens identiteit tot aan het einde van het verhaal geheim blijft. Dit zorgt voor een stukje extra spanning. Deze tweede verteller had nog iets verder uitgewerkt kunnen worden, bijvoorbeeld door hem vaker dan enkele pagina’s aan het woord te laten. Andere elementen die spanning aan het verhaal hebben toegevoegd zijn flashbacks en flashforwards (of wisseling van tijd) en de proloog, met beschrijving van een moord waar je je het grootste gedeelte van het boek blijft afvragen wat dit met het verhaal te maken heeft en wie er vermoord is.

“Toen mijn armen weer naar hun normale lengte krompen, kwamen ze zonder haar terug.“

De tragische eindes van Boris Basterache – pagina 185

De hoofdpersoon
Boris, de hoofdpersoon in dit verhaal, is heel interessant. Zijn daden stroken niet met de hedendaagse normen en waarden. Zo lijkt hij zich in moreel opzicht niet volledig te ontwikkelen. Zoals beschreven door Kohlberg (een Amerikaanse ontwikkelingspsycholoog), lijkt Boris te blijven hangen in het preconventionele stadium: hij is gedurende het hele verhaal gefocust op zijn eigenbelang en eigen persoon en niet op het grotere geheel (zijn omgeving of de samenleving). Toch krijg je als lezer geen hekel aan Boris. De eerder beschreven schrijfstijl draagt daar natuurlijk aan bij. De covertekst schrijft over Boris als een ‘gevaarlijke psychopaat’. Die rol had wat verder uitgewerkt kunnen worden, met een grotere focus op de gedachten van Boris.

Conclusie
Kortom, het boek vertelt een origineel verhaal: je leest nu eens niet over een hoofdpersoon die medelijden heeft met zichzelf (of zijn slachtoffers), maar over een hoofdpersoon die koelbloedig besluiten maakt. Zonder het voelen van veel emoties of het blijven redeneren over de goedheid van de daad. Daarnaast zorgt de vlotte schrijfstijl van Strobbe ervoor dat je het boek niet wil wegleggen. Dat is ontzettend knap en zeker het lezen waard.

In het kort 

Titel: De tragische eindes van Boris Bastarache
Schrijver: Koen Strobbe
Uitgever: Uitgeverij Angèle / Standaard Uitgeverij
Jaar van uitgave: 2018
Aantal pagina’s: 320
Aantal hoofdstukken: 26
Serie of stand-alone: Stand-alone
Beoordeling:     

Deze recensie verscheen eerder op Hebban.nl