Ontij, de derde roman van de Colombiaanse Tomás González (1950), vertelt het verhaal van een gezin dat het vakantieoord Zeestrand aan de Caribische kust runt.

Het gezin bestaat uit vader, tweeling Javier en Mario en moeder Nora. Moeder is een gekkie, zoals de tweeling haar noemt; haar mentale gesteldheid is niet op orde. Vader is veel bezig met geld en handel. En de tweeling mag hem niet. Naarmate het verhaal vordert, wordt duidelijk waar de haatgevoelens vandaan komen. Een boottocht van de tweeling en vader in een zware storm, leidt tot een cruciaal moment. Krijgen duistere gedachten de overhand?

Het verhaal beslaat een dag. Het is duister. Het vertelt over de gang van zaken en relaties binnen het gezin, en dan voornamelijk over de dingen die niet goed gaan. Positieve zaken krijgen geen podium. De combinatie met de beschrijving van de tropische storm, zorgt ervoor dat de broeierige, beklemmende sfeer duidelijk voelbaar is voor de lezer. De plot is interessant, net als de schrijfstijl. Humoristische, haast ironische elementen zorgen ervoor dat een lach op het gezicht soms onvermijdelijk is.

“Met de riemen druipend boven het water gleden we stil door de mangroven, te midden van het nabije vogelgekwetter, had hij kunnen denken als hij een talig iemand was geweest.”

Ontij is in de eerste persoon geschreven en je leest het door de ogen van verschillende personages. En dat doet af aan het verhaal. Het boek omvat slechts 192 pagina’s, maar naast de hoofdpersonages vader, moeder, Javier en Mario, komen ook verschillende gasten en medewerkers van Zeestrand aan het woord. Door het beperkte aantal pagina’s, gaat dit ten koste van de diepgang van de hoofdpersonages. Dat is zonde. Hoewel het belichten van het verhaal uit verschillende perspectieven een mooie verrijking had kunnen zijn, was nu het tegenovergestelde het geval.

Ook geeft de flaptekst al (te) veel van het verhaal weg. Dat vader tijdens de boottocht in het water valt, is één van de hoogtepunten van de plot. Was het echt nodig dit cruciale moment al op de achterkant van het boek te vermelden? Het vermindert de spanningsboog van het verhaal; je weet immers al waar je naartoe leest. En eigenlijk is dit cruciale moment vervolgens haast teleurstellend: het beslaat slechts drie pagina’s en de beschrijving van de gedachtegang en gevoelens van de personages rondom het voorval had verfijnder gekund.

Kortom, de sfeer en de plot van het verhaal zijn veelbelovend en maken nieuwsgierig. De uitwerking laat helaas te wensen over. Als González 192 pagina’s extra had gebruikt, had het verhaal gegarandeerd beter uit de verf gekomen.

In het kort

Titel: Ontij
Auteur: Tomás González
Uitgever: Uitgeverij Atlas Contact
Jaar van uitgave: 2019
Aantal pagina’s: 192
Serie of stand-alone: Stand-alone
Beoordeling: