Karina Sainz Borgo groeide op in Venezuela, maar vertrok naar Spanje – waar ze nu nog steeds woont. Het leven ten tijde van de revolutie in Caracas heeft haar geïnspireerd tot het schrijven van haar debuutroman Nacht in Caracas (prachtig vertaald door Arie van der Wal). Sainz Borgo’s poëtische beschrijvingen van de gruwelen in Venezuela zullen je verdwaasd doen achterblijven, maar je overtuigen van het belang van dit boek.

De tekst op het omslag
Caracas, Venezuela. Adelaida Falcón staat voor een open graf. Ze is helemaal alleen, buiten het gezelschap van de begrafenisondernemers en een priester dan, en begraaft haar moeder, de enige familie die ze ooit had.

Verdoofd door rouw keert ze terug naar het appartement dat zij en haar moeder deelden. Elke nacht verzegelt ze de ramen met tape om te voorkomen dat het traangas waarmee de demonstranten buiten worden bestreden naar binnen komt. Als plunderaars die zich voordoen als revolutionairen haar huis willen bezetten, verweert Adelaida zich en wordt ze in elkaar geslagen. Het is het begin van een gevecht om te overleven in een land in vrije val, waar geweld en anarchie de boventoon voeren en burgers tegen elkaar worden opgezet.

Indringend en ontroerend
Het verhaal van Adelaida start op het moment dat ze haar moeder begraaft. Ze blijft alleen achter in Caracas, dat een slagveld is. Honger, gevechten, armoede, de Kinderen van de Revolutie, moord, angst, wantrouwen. Dat is waar Adelaida mee te maken heeft. Ze weet niet meer van wie ze op aan kan. De gruwelijke gebeurtenissen in Venezuela zijn zo indringend, meer nog door het ongewisse waar je als lezer in verkeert. De opbouw van het verhaal is sterk: de gebeurtenissen worden heftiger en de manieren om daarmee om te gaan worden beperkter. Naarmate het verhaal vordert, voel je dan ook steeds sterker de wanhoop van Adelaida. En die wordt zo heftig, dat je het boek niet in een adem uit zult willen (en kunnen) lezen.

“Bij het staren naar het kort gemaaide gras rond haar graf besefte ik dat mijn enige dode me aan een land verbond dat zijn doden even hard verstootte als verslond.“

Prachtige schrijfstijl
De schrijfstijl van Sainz Borgo grijpt je keer op keer bij de keel. Vergelijkingen die worden gegeven om gevoelens te omschrijven; metaforen voor situaties die haast niet te bevatten zijn. Maar ze gebruikt net zo goed concrete bewoordingen voor de gruwelen die  mensen elkaar aandoen: verkrachtingen met een geweerloop, de zogenaamde ‘stropdas’. De afwisseling daarin is haast poëtisch en komt zó binnen dat tranen in je ogen meer regel dan uitzondering zijn. Onvoorstelbaar knap gedaan.

Kortom
Hoewel Nacht in Caracas geen leuk verhaal is om te lezen, zit het prachtig in elkaar en is de schrijfstijl van Sainz Borgo er een om door een ringetje te halen. Dit is óók waarom lezen zo belangrijk is; niet alleen om er door te kunnen ontspannen. Het laat je namelijk zien wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt, daar waar je misschien minder over hoort en weet, en hoe dit van invloed is op het leven daar – hoe gruwelijk dat ook is. Nacht in Caracas is wat mij betreft dan ook een belangrijk boek, dat je absoluut moet lezen.

In het kort

Titel: Nacht in Caracas
Auteur: Karina Sainz Borgo
Uitgever: Meulenhoff
Jaar van uitgave: 2020
Aantal pagina’s: 239
Serie of stand-alone: Stand-alone
Leesfragment: klik hier
Beoordeling: