Een grote angst van veel mensen, inclusief mijzelf, is het meemaken van een vliegtuigramp. Voor de fictieve Edward werd dit werkelijkheid: hij maakte niet alleen een vliegtuigramp mee, maar overleefde deze ook als enige van de 192 passagiers. Het boek Lieve Edward van Ann Napolitano neemt je mee in het vliegtuig voordat de ramp heeft plaatsgevonden én in het leven van Edward na de ramp. 

De tekst op het omslag
Een vliegtuig stort neer. Alle passagiers overlijden behalve één, een twaalfjarige jongen genaamd Edward. Edward wordt opgevangen door zijn oom en tante, en probeert zijn nieuwe leven te begrijpen. Hij is een beroemdheid: als hij naar school gaat, staan mensen langs de kant en maken ze foto’s. Hij is het wonderkind dat overleefde. De enige aan wie Edward echt steun heeft is zijn buurmeisje Shay, de beste vriendin die je je maar kunt wensen. Samen doen zij een onverwachte ontdekking die hen naar antwoorden op de diepste vraag leidt: wie ben je als je alles kwijt bent geraakt?

Een opbouw waar je U tegen zegt
De opbouw van Lieve Edward is sterk, ijzersterk. De vliegtuigcrash is het kantelpunt: er is een verhaallijn over pre-crash en een verhaallijn over post-crash. De eerste vertelt het verhaal van het instappen tot het neerstorten van het vliegtuig. Hier krijgen de verschillende passagiers het woord, waardoor je ook hen leert kennen. De gedachten van een ieder, net als de gebeurtenissen, in het vliegtuig zijn zo herkenbaar beschreven, dat je je haast zelf in het vliegtuig waant. Deze verhaallijn wordt afgewisseld met een tweede, welke ingaat op het leven van Edward na de crash. Het omgaan met dit trauma is overweldigend voor hem. Dat Napolitano deze verhaallijn een tijdspanne van meerdere jaren doet beslaan, is een hele slimme keuze. Op deze manier geeft ze namelijk inzage in de weerslag die de crash op de psychische en emotionele ontwikkeling van Edward heeft, net als op zijn omgeving. Dit maakt het boek rijk en zorgt voor diepgang. Dit wordt verder versterkt door de afwisseling met de eerste verhaallijn, omdat die het steeds duidelijker maakt op welke manier Edward de crash heeft beleeft. De opbouw zorgt er dan ook voor dat het verhaal denderend binnenkomt en haast niet weg te leggen is.

“Dan bijt hij een O door de helft en dwingt zichzelf niets te herinneren, niets te denken, totdat er alleen nog maar vlakheid bestaat; een vlakheid die hij nu met zichzelf identificeert.“

Een jongen om in je hart te sluiten
Door de tweede verhaallijn leer je Edward goed kennen. Hij wordt door de vliegtuigramp gedwongen zijn oude leventjes, met zijn ouders en broer, los te laten en een nieuw leven op te bouwen bij zijn oom en tante. Napolitano beschrijft heel mooi hoe Edward omgaat met dit trauma. Van ontkenning tot acceptatie, en alles wat daar tussenin zit. Edward’s gevoel bij het weer terugzien van spullen van zijn familie en confrontatie met het trauma is zo emotioneel en rauw, dat zakdoekjes niet uit kunnen blijven. Dit voelt ook zo logisch en geloofwaardig: als je jezelf in de situatie verplaatst, kun je je namelijk niet anders voorstellen dan dat het zó moet zijn. Edward verovert dan ook moeiteloos een plekje in je hart.

Kortom
Dit boek is prachtig en behoort (nu al) tot mijn favorieten van dit jaar. Het heftige onderwerp, de mooie opbouw en de sterk neergezette karakterontwikkeling van Edward zorgen voor een unieke leeservaring. Het omslag, waarvan de betekenis duidelijk wordt na het lezen van het boek, maakt het plaatje compleet. Lieve Edward is dan ook een absolute aanrader! (Maar lees het misschien niet terwijl je een vliegreis maakt)

In het kort

Titel: Lieve Edward
Auteur: Ann Napolitano
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
Jaar van uitgave: 2020
Aantal pagina’s: 336
Serie of stand-alone: Stand-alone
Leesfragment: klik hier
Beoordeling: