Clare Pooley woont in Londen. Na vele jaren in de reclamewereld te hebben gewerkt, maakte ze een carrière-switch. Ze is nu fulltime schrijver. Haar debuutroman draagt de titel Het eerlijkheidsexperiment (naar het Nederlands vertaald door Hi-en Montijn). Een schrift dat mensen wijst op hun neiging zich anders voor te doen in het dagelijkse bestaan en roept om meer eerlijkheid, zet de levens van de hoofdpersonen op zijn kop. Dit prachtig omslag past bij het verrassende en hartverwarmende boek.

De tekst op het omslag
Iedereen liegt over zijn leven. Wat zou er gebeuren als je aan een wildvreemde de waarheid vertelt? Dit is de vraag die de 79-jarige weduwnaar Julian Jessop stelt op de eerste pagina van een groen schrift dat hij achterlaat in een café. Op de kaft van het schriftje staat ‘Het eerlijkheidsexperiment’. Monica, de eigenaresse van het café, ziet het schrift liggen en besluit de uitdaging aan te gaan en de waarheid over haar leven in het schrift op te schrijven. Ze legt het weer terug op tafel en zo gaat het door: vijf andere mensen zullen het boekje vinden en na het lezen van de persoonlijke verhalen van anderen hun eigen waarheid op papier zetten. De wens van de oude Julian Jessop wordt vervuld op de meest onverwachte en hartverwarmende wijze.

Goed uitgewerkte personages
Het aantal personages dat een rol speelt in het verhaal neemt toe door het groene schrift dat wordt doorgegeven. Deze personages verschillen sterk van elkaar. Zo zijn er onder andere de oude en eenzame Julian, de controlfreak Monica, de aan alcohol en cocaïne verslaafde Hazard, de vrolijke en in-het-nu-levende Riley en de influenceerde moeder Alice. Hoe eerlijk zijn zij eigenlijk? Hoewel Pooley op het eerste oog vlakke, eendimensionale personages neerzet, verandert zij deze naar ‘echte mensen’ – ieder met zijn of haar eigen verlangens en onzekerheden. Dit maakt het boek rauwer. De lezer kan zich hierdoor moeiteloos verplaatsen in ieder personages, of deze nu wel of lijken op de lezer zelf.

“Was die neiging om elke lege plek op te vullen opdat hij zich dan minder alleen zou voelen, of deed elk voorwerp hem denken aan gelukkiger tijden en waren objecten betrouwbaarder gebleken dan mensen?“

Verrassend verloop door perspectiefwisseling
De personages en de wisseling in perspectief doen ook veel voor de plot. Hun verschillen verwarren het verhaal niet, maar verrijken het juist. De perspectieven belichten de gebeurtenissen die plaatsvinden vanuit variërende hoeken en zorgen voor een verbreding van de verhaallijn. Het verloop van Het eerlijkheidsexperiment blijft daardoor verrassen: de geloofwaardige plottwist die Pooley in het slot verweefd zag de lezer niet aankomen. De perspectiefwisseling tilt dit feelgood-verhaal naar een hoger niveau.

Kortom
Het eerlijkheidsexperiment is een heerlijk verhaal. Lezers die van Een man die Ove heet (Fredrik Backman) en De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry (Rachel Joyce) genoten hebben en wat meer rauwheid wel kunnen waarderen, zullen er zeker van genieten. Pooley’s fijne personages en de toegepaste perspectiefwisseling maken dit boek  hartverwarmend en verrassend. Uren leesplezier gegarandeerd!

In het kort

Titel: Het eerlijkheidsexperiment
Auteur: Clare Pooley
Uitgever: Cargo
Jaar van uitgave: 2020
Aantal pagina’s: 405
Serie of stand-alone: Stand-alone
Leesfragment: klik hier
Beoordeling: