Het slotakkoord is daar! Na voorgangers De stilte van de witte stad en De riten van het water is het laatste deel van de trilogie met inspecteur Unai López de Ayala in de hoofdrol verschenen. Eva García Sáenz de Urturi’s meest recente werk kreeg de titel De heren van de tijd (naar het Nederlands vertaald door Jacqueline Visser). Het biedt opnieuw een heerlijke combinatie van spanning en historie, maar voelt soms wat vluchtig aan. 

De tekst op het omslag
Vitoria, 2019. De roman De heren van de tijd, die zich afspeelt in de Middeleeuwen, is een groot succes. Hij verschijnt onder het mysterieuze pseudoniem Diego Veilaz.

Vitoria, 1192. De legendarische graaf Diago Vela komt thuis na een missie van twee jaar, hem opgedragen door de koning. Hij treft zijn broer aan, getrouwd met de vrouw die ooit zíjn bruid was.

In het heden krijgt Unai López de Ayala te maken met een reeks gruwelijke moorden, identiek aan beschrijvingen in De heren van de tijd. Zijn onderzoek leidt naar de toren van Nograro, een fort dat al eeuwen bewoond wordt door dezelfde familie. Gaandeweg vindt Unai in De heren van de tijd allerlei overeenkomsten met zijn eigen verleden. En deze ontdekking zal voor hem en zijn familie alles veranderen.

Het fijne heden…
Wat is het weer genieten om in het leven van Unai, Estíbaliz en Alba te duiken! García Sáenz de Urturi’s schrijfstijl is wederom puur genieten. Haar aandacht voor details in ongekend, waardoor de lezer zich opnieuw moeiteloos in Vittoria waant. Ook worden er veel interessante thema’s besproken. In gedachte houdend dat dit het laatste deel van de Witte stad-reeks is, is de lezer continu voorbereid op het einde. Hoe zal het aflopen? Gelukkig wordt het verhaal op geen enkel moment voorspelbaar en zie je het einde niet van mijlenver aankomen. Maar, de auteur knoopt sommige eindjes wel erg vluchtig aan elkaar en een wat verdere afronding had hier en daar beter passend en bevredigend geweest. Is dit een bewuste keuze geweest, zodat het verleden in de plot meer aandacht kon krijgen?

“Ik haalde mijn telefoon uit mijn zak, schakelde de zaklampmodus in en hield hem een paar millimeter van zijn gezicht. Niets. Zijn pupillen vernauwden niet.“

…maar ietwat afstandelijke verleden
De vluchtigheid in de afronding is ook terug te vinden in de verhaallijn in het verleden. De afstand met de personages in de verhaallijn die zich in het verleden afspeelt, is groter dan het geval is in de verhaallijn die zich in het heden afspeelt. In de eerstgenoemde verhaallijn kent de lezer de personages immers nog niet, maar García Sáenz de Urturi’s voegt hier niet de details en diepgang toe . Dit heeft mogelijk te maken met het feit dat ze de verhaallijn van haar andere, nog onvertaalde boekenserie La saga de los longevos aan dit boek wil verbinden. Is het mogelijk dat de lezer ook bekend moet zijn met deze reeks om de verhaallijn uit het verleden goed te kunnen doorgronden? Ze schrijft in het nawoord dat aantonen dat beide geslachten dezelfde voorouders hebben “een van de grootste genoegens als auteur” is geweest. Voor een lezer die bekend is met slechts een van de reeksen is het genoegen niet wederzijds. Het voelt wat geforceerd aan en doet af aan de anders immense kracht van García Sáenz de Urturi’s plots.

Kortom
De lezer kan zich opnieuw met veel plezier onderdompelen in de wereld van inspecteur Unai. García Sáenz de Urturi’s geweldige schrijfstijl is puur genieten. Hoewel de plot ietwat door vluchtigheid gekenmerkt wordt en niet zo krachtig is als die van zijn  voorgangers, is het een mooie afsluiting van een fantastische boekenreeks!

In het kort

Titel: De heren van de tijd
Auteur: Eva García Sáenz de Urturi
Uitgever: A.W. Bruna
Jaar van uitgave: 2020
Aantal pagina’s: 480
Serie of stand-alone: Serie, deel 3 (klik voor deel 1 en deel 2)
Leesfragment: klik hier
Beoordeling: