Anya Niewierra groeide op in Zuid-Limburg en heeft veel gereisd. Reizen is, naar eigen zeggen, naast schrijven en schilderen een grote hobby. Haar reisavonturen hebben haar geïnspireerd tot het schrijven van haar boeken. Haar eerste boek Vrij uitzicht speelt zich af in Zuid-Frankrijk en haar tweede boek Het dossier in Duitsland en België. In haar meest recente werk spelen Zuid-Limburg en de Pyreneeën een grote rol. Dit werk kreeg de titel Het bloemenmeisje. 

De tekst op het omslag
De 43-jarige Franse kruidenarts Nina Fleurie leidt een teruggetrokken bestaan in de Pyreneeën. Haar afgezonderde leven verandert wanneer zij bezoek krijgt van een Nederlandse vrouw. Deze Théa Wanders blijkt haar tweelingzus, van wie zij als baby werd gescheiden. Théa had een gelukkige jeugd in Maastricht terwijl Nina tot haar veertiende door haar moeder Mia werd verstopt in de desolate Pyreneeën. Hier schiep de gevoelloze Mia een eigen religie en leerde Nina dat mensen Duivels zijn.

Als haar moeder vervolgens wordt vermoord, wordt de verwilderde Nina gevangen en meegenomen naar de bewoonde wereld, waar ze nooit écht aardt. Pas met de komst van haar tweelingzus voelt Nina zich voor het eerst verbonden met een mens. Maar dan verdwijnt Théa. De wanhopige Nina start een zoektocht die leidt naar het bizarre verleden van haar moeder én haar moeders moordenaar…

Een vernieuwend en intrigerend plot..
De plot van Het bloemenmeisje verschilt van andere thrillers. Zo is de hoofdpersoon geen rechercheur, detective of de moordenaar. Nee, in dit boek is het Nina, een jonge vrouw die als kind werd gevonden in de wildernis – naast haar dode moeder. Ook wordt er niet gestart vanuit een recent gepleegde moord die opgelost moet worden, maar vanuit een mysterie rondom Nina’s dode moeder. Daar bovenop is Nina’s tweelingzus vermist. Het draait dus zowel om Nina’s heden als om Nina’s verleden. Deze vernieuwende insteek is fijn en intrigerend. Tijdens het lezen ben je benieuwd waar het verhaal naartoe gaat, hoe de verschillende puzzelstukjes in elkaar passen en waar Nina tijdens haar zoektocht(en) op zal stuiten. Daarbij komt een fascinerende climax (die je niet ziet aankomen!) en Nina’s gevoeligheid voor geuren. Niewierra’s keuze om geur een centrale rol in het boek te laten spelen en deze prachtig te beschrijven, is een goede: het brengt het verhaal tot leven!

“Laat je verleden los. (…) Hoor je me? Zoek niet verder, want daar komt alleen maar ellende van.“

..dat tegelijkertijd  groot en ingewikkeld is
Toch is er een maar. Dat beide verhaallijnen door elkaar heen lopen en allebei met hun ‘eigen’ personages komen, hoeft geen probleem te zijn. Helaas is dat in Het bloemenmeisje wel het geval. De nieuwe informatie, die betrekking heeft op personages en locaties, wordt aan het begin van het verhaal in sneltreinvaart geïntroduceerd. Ook is er een groot aantal personages, die gedetailleerd worden geïntroduceerd – zelfs als ze geen prominente rol in het verhaal spelen. Het komt daardoor meermaals voor dat je personages door elkaar haalt, waardoor je terugmoet in het boek om te kijken welke naam bij welk personage hoort. Dit verkleint de afstand die je voelt tot de personages niet.

Toch lijkt Niewierra zich bewust van het grote aantal personages en de mogelijke verwarring die dat bij de lezer oplevert: zo noemt ze binnen een tiental pagina’s waar driemaal wordt gerefereerd aan een hoogleraar cultuurwetenschappen, waar zijn onderzoek precies in detail overgaat. Als lezer vraag je je dan af: als er steeds zoveel woorden nodig zijn om een personage in te kaderen, is dit personage dan nodig? Kon de informatie die blijkbaar via dit personage verspreid moet worden, niet op een andere manier in het verhaal worden verwerkt? Zowel het terug moeten bladeren als het steeds opnieuw lezen van details over een personage dat eigenlijk geen rol heeft in de plot en slechts dienst doet als informant, verwarren, belemmeren het leestempo en roepen zelfs een bepaalde mate van ergernis op tijdens het lezen. Zonde! 

Kortom
Deze thriller is anders dan anders. Dit doet veel goeds voor de plot. De vernieuwende aspecten maken je nieuwsgierig naar de verloop van het verhaal en laten je het boek moeilijk wegleggen. Ook de kadertjes aan de start van enkele hoofdstukken waarin Nina’s zus kort aan het woord komt, dragen daaraan bij. Toch benut Niewierra de potentie van het verhaal niet volledig. Het grote aantal personages zorgt namelijk voor verwarring tijdens het lezen, waardoor de afstand tussen de lezer en de personages (te) groot blijft. Dat neemt niet weg dat Het bloemenmeisje een interessant verhaal biedt, dat je absoluut zal verrassen.

In het kort

Titel: Het bloemenmeisje
Auteur: Anya Niewierra
Uitgever: Luijting-Sijthoff
Jaar van uitgave: 2020
Aantal pagina’s: 384
Serie of stand-alone: Stand-alone
Leesfragment: klik hier
Beoordeling: