De Iers-Britse Maggie O’Farrell heeft al verschillende boeken op haar naam staan. De romans Hier moet het zijn, Als de regen niet valt en De hand die de mijne vasthield werden allen genomineerd voor de Costa Novel Award; de laatste sleepte de Award ook daadwerkelijk in de wacht. Naast fictie heeft O’Farrell ook een non-fictie boek geschreven, dat de titel Ik ben ik ben ik ben kreeg. Dit jaar viert O’Farrell een jubileum: ze zit al twintig jaar in het schrijversvak. Om het te vieren, bracht ze een nieuwe roman uit: Hamnet (naar het Nederlands vertaald door Lidwien Biekmann). Dit boek verdient alle lof!

De tekst op de omslag
Op een zomerdag in 1596 gaat Judith, een jong meisje uit Stratford-upon-Avon met een flinke griep in bed liggen. Haar tweelingbroer Hamnet zoekt overal vergeefs om hulp. Hun moeder, Agnes, is ver buiten het dorp met haar geneeskrachtige planten in de weer. Hun vader werkt in Londen als toneelschrijver. Beide ouders hebben nog geen idee dat een van hun kinderen de week niet zal overleven. Hamnet is een aangrijpende pageturner geïnspireerd op de zoon van William Shakespeare. Het is het verhaal van een zoon van een handschoenmaker die in navolging van de liefde zijn vaders regels aan zijn laars lapt, het verhaal van de vrouw voor wie hij valt, en hun familie. Een verhaal over moed, verdriet en liefde, over de unieke band tussen tweelingen, en over een vlo die in Alexandrië op een schip richting Europa terechtkomt. Maar bovenal het onvergetelijke verhaal van een jongen wiens naam werd gegeven aan een van de meest gevierde stukken ooit geschreven.

Ingenieus plot
De historische plot van Hamnet zit ingenieus in elkaar. Ten eerste door de manier waarop O’Farrell de gaten in de geschiedenis van Shakespeare heeft gevuld en zijn vrouw -gebaseerd op dat kleine beetje informatie dat over haar bestaat- een stem heeft weten te geven. Ten tweede door de wisseling in tijd en perspectief. Waar dit in menig boek nog wel eens voor verwarring zorgt bij de lezer, is dat hier niet het geval. Het teruggaan naar bijvoorbeeld de start van de relatie tussen Agnes en de vader (zoals Shakespeare in het boek aangeduid wordt) zorgt voor vaart en verdieping van karakters. Ten slotte toont de opbouw van het verhaal aan wat voor schrijfwonder O’Farrell is. Dat ze het verhaal even los kan laten om over te schakelen naar het perspectief van dieren, dat vervolgens ook moeiteloos wordt verbonden aan de rest van het verhaal, is pure kunst.

“Elk leven heeft een ziel, een een middelpunt, een epicentrum, van waaruit alles naar buiten vloeit en waar alles naar terugkeert.“

Werkelijk prachtig
De plot is extra mooi door O’Farrell’s schrijfstijl. Ze beschrijft raak en in schitterend gekozen, gedetailleerde bewoordingen. Het willen onderstrepen van mooie zinnen is eerder regel dan uitzondering. Hoewel je goed kunt merken dat het verhaal zich in het (verre) verleden afspeelt, is het erg toegankelijk. De meeste lof verdient ze voor de uitwerking van haar personages en dan met name Agnes. De geuren die Agnes ruikt, haar bijzondere en voorspellende gedachten en haar emoties nemen je mee naar Ages’ leven en het Stratford van toen. Om een enkel fragment uit te lichten: de gevoelens die komen kijken en worden beschreven bij het verlies van haar kind, houden de ogen van de lezer niet droog. De schrijfstijl maakt dit boek onvergetelijk.

Kortom
Als het boek in één woord omschreven zou moeten worden, volstaat een superlatief. De ingenieuze plot gecombineerd met O’Farrell’s prachtige schrijfstijl maken dit verhaal tot een meesterwerk. Dit boek verdient alle lof en behoort tot de top van 2020!

In het kort

Titel: Hamnet
Auteur: Maggie O’Farrell
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
Jaar van uitgave: 2020
Aantal pagina’s: 400
Serie of stand-alone: Stand-alone
Leesfragment: niet beschikbaar
Beoordeling: