De debuutroman van de Britse Joanna Glen kun je in de boekwinkel haast niet over het hoofd zien: het felblauwe omslag met de gele libelles roept om je aandacht. De inhoud is minder vrolijk dan het omslag doet denken, maar maakt absoluut indruk. De andere helft van Augusta Hope (naar het Nederlands vertaald door Anke ten Doeschate) staat op de shortlist voor de Costa Novel Award en vertelt de verhalen van Augusta en Parfait die allebei op zoek zijn naar hun plek op de wereld.

De tekst op het omslag
Augusta Hope heeft altijd het gevoel gehad dat ze er niet bij hoorde. Op haar zesde leerde ze het woordenboek uit haar hoofd. Op haar zevende verbeterde ze haar docenten. Tegen de tijd dat ze acht was, had ze haar lievelingsland in de wereld uitgekozen op de klank van de naam: Burundi. Als volwassene is ze vastberaden uit te vinden waar ze thuishoort. Parfait Nduwimana mag zich nergens thuis voelen. Hij woont met zijn familie in Burundi, een land in de greep van een burgeroorlog. Wanhopig begint Parfait aan een levensgevaarlijke reis in de hoop een nieuw thuis te vinden.

Golven
Zoals de tekst op het omslag al duidt, staan in De andere helft van Augusta Hope twee verhaallijnen centraal. De onrustige Augusta, ook wel de libel, woont met haar ouders en tweelingzus in Engeland en heeft een fascinatie voor Burundi. Parfait woont met zijn familie in Burundi. Beide zijn op zoek, onderweg, naar hun plek in de wereld. De alwetende verteller die tussen de regels door het woord krijgt, geeft de lezer richting. Hoewel Augusta als personage meer aandacht krijgt, is Parfait’s verhaal minstens zo indrukwekkend. De verschillende verhalen kan de lezer doen denken aan twee parallelle, golvende lijnen. Het getij van de ene lijn is echter sneller dan het getij van de ander. Wanneer de lijnen elkaar sporadisch raken, komen ook de levens van Augusta en Parfait kortstondig met elkaar in aanraking. De lezer laat de door Glen gecreëerde golven graag -met interesse en plezier- over zich heen rollen.

“De herfstbladeren dwarrelden rond haar neer en haar geheim draaide met haar mee. Maar hoe snel ze ook ronddraaide, het lukte haar nooit ervan los te komen.”

Cadans
De schrijfstijl van Glen verdient alle lof. De korte zinnen, met prachtige en indringende verwoordingen van gevoelens en gedachten, maken het verhaal intens. Bij vlagen is Glen’s schrijfstijl ook poëtisch te noemen. De verhaallijnen van Augusta en Parfait wisselen elkaar gelijkmatig af. De strekking van einde van het ene hoofdstuk komt vaak overeen met de start van het daaropvolgende hoofdstuk. Dit verbindt de verhalen inhoudelijk en stilistisch met elkaar. De lezer ervaart daardoor een hele prettige cadans, die het lezen van het boek erg vlot maakt.

Kortom
De intrigerende verhaallijnen en Glen’s prachtige schrijfstijl maken De andere helft van Augusta Hope een literair genot. Dat de titel voor meerdere interpretaties vatbaar is, zal de lezer na het dichtslaan van het boek inzien en waarderen. De hoofd- én bijpersonages maken indruk. De uitdagingen die op hun pad komen, hun weerbaarheid en hun kracht is ongekend (maar geloofwaardig!). De personages zullen allemaal, en Augusta en Parfait in het bijzonder, een blijvend plekje in het hart van de lezer veroveren.

In het kort

Titel: De andere helft van Augusta Hope
Auteur: Joanna Glen
Uitgever: Orlando
Jaar van uitgave: 2020
Aantal pagina’s: 336
Serie of stand-alone: Stand-alone
Leesfragment: klik hier
Beoordeling: