Jérôme Loubry debuteerde in 2018 met een thriller. Dat dit genre hem goed ligt, werd al snel duidelijk. Er volgden meer thrillers en hij won verschillende prijzen, zoals de Prix Cognac. Zijn nieuwe thriller Toevluchtsoord (naar het Nederlands vertaald door Saskia Taggenbrock) moet voor zijn internationale doorbraak zorgen. Dat is niet gek, want het is een psychologische thriller van de bovenste plank!

De tekst op het omslag
De jonge journaliste Sandrine heeft haar grootmoeder nooit gekend. Als ze hoort dat de vrouw is overleden, wil Sandrine graag de plaats bezoeken waar zij vrijwel haar hele leven heeft gewoond: een eiland voor de Franse kust. Sandrine reist af naar het koude, grijze eiland en maakt kennis met de bewoners. Net als haar oma zijn zij in 1946 op het eiland komen wonen en nooit meer weggegaan. Al snel realiseert Sandrine zich dat de bewoners een gruwelijk geheim bewaren. Er is destijds iets vreselijks gebeurd, en de bewoners zijn na al die jaren nog altijd doodsbang. Iets weerhoudt hen ervan het eiland te verlaten. Alsof ze gevangenen zijn… Steeds sterker vermoedt Sandrine dat ook zij slachtoffer is van deze dreiging. En dat die misschien ook een rol heeft gespeeld in de onfortuinlijke dood van haar oma. Een paar dagen later krijgt inspecteur Damien Bouchard te horen dat er een jonge vrouw op het strand is aangetroffen, zwaar getraumatiseerd en onder het bloed. De vrouw, die Sandrine heet, beweert een vreselijke ontdekking te hebben gedaan op een eiland niet ver van de Franse kust. Het probleem? Niemand heeft ooit van dat eiland gehoord.

Tastbaar
Loubry heeft een levendige schrijfstijl. Zonder al teveel opschmuck weet hij de verschillende werelden waarin dit verhaal zich afspeelt, te schetsen. Het mogelijke én onmogelijke wordt tastbaar voor de lezer. Thema’s zoals de Tweede Wereldoorlog, posttraumatische stress, angst, rouw en (kinder-)misbruik passeren de revue.  De interessante kijk op de menselijke psyche speelt een grote rol bij de belichting hiervan. Ondanks de zware lading van de thema’s, heeft Loubry dit op een fantastische en toegankelijke manier gedaan. 

“We hebben geen keuze, inspecteur. We zullen ook moeten onderduiken in haar toevluchtsoord. Er zit niets anders op.“

Een opbouw waar je u tegen zegt
De opbouw van dit boek is ingenieus, creatief en vernieuwend. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Het bestaat uit vier delen, die bakens worden genoemd. Waar het eerste baken een ietwat science-fiction-achtige sfeer lijkt neer te zetten, verdwijnt dit in het daaropvolgende baken. Elk baken brengt iets nieuws gecombineerd met iets bekends in het verhaal. Loubry speelt daarbij kunstzinnig met onbetrouwbare vertellers. Om de verrassing zo groot mogelijk te laten, kan niet te diep worden ingegaan op wat de bakens precies inhouden. Wat in elk geval duidelijk is, is dat superlatieven de geweldige achtbaan die deze leeservaring is niet voldoende kunnen beschrijven; zelfs de doorwinterde thriller-lezer wordt verrast.

Kortom
In Toevluchtsoord weet Loubry de lezer keer op keer op het verkeerde been te zetten, zonder dat dat irritatie oproept. Integendeel, hij doet op een manier die alle lof verdient. Wegleggen wordt daardoor onmogelijk. Het is een verhaal waar je met zo min mogelijk voorkennis in moet gaan, om vervolgens volledig verrast te worden. Goethe’s De Elfenkoning zul je in elk geval nooit meer op dezelfde manier lezen. Iedere thrillerliefhebber moet Toevluchtsoord lezen – het is een van de beste thrillers van het afgelopen jaar. 

In het kort

Titel: Toevluchtsoord
Auteur: Jérôme Loubry
Uitgever: Boekerij
Jaar van uitgave: 2020
Aantal pagina’s: 336
Serie of stand-alone: Stand-alone
Leesfragment: klik hier
Beoordeling: