Het missiehuis – Carys Davies

Carys Davies brak door met haar debuutroman West. Het kwam op verschillende shortlists en won de Wales Book of the Year for Fiction. Het missiehuis (naar het Nederlands vertaald door Nicolette Hoekmeijer) is haar tweede roman. Het is weer net zo rijk en intrigerend.

De tekst op het omslag
Om zijn demonen in Engeland te ontvluchten, zoekt Hillary Byrd zijn toevlucht in Conoor, een bergdorp in het zuiden van India. Daar vindt hij troost in de eenvoud van het leven. Hij laat zich door zijn chauffeur Jamshed per riksja rondrijden en verblijft in een missiehuis naast de plaatselijke pastorie waar de padre en zijn adoptiedochter Priscilla hem onder hun hoede hebben genomen. De padre maakt zich zorgen om Priscilla’s toekomst en naarmate Hillary’s vriendschap met de jonge vrouw groeit, begint hij zich af te vragen of zijn doel in deze nieuwe relatie ligt. Maar religieuze spanningen broeien en het missiehuis is misschien niet de veilige haven die het lijkt.

Verbinding
In 71 korte hoofdstukken leren we verschillende personages kennen. De Brit Hillary Byrd, taxichauffeur Jamshed, eigenaar van het missiehuis Padre en zijn adoptiedochter Priscilla, en nog meer. Davies wisselt daarbij regelmatig van perspectief. De lezer leest over momenten van geluk en van hoop, maar ook van ongeluk, ongemak en verdriet. Het is prachtig hoe Davies de levens van deze op het eerste oog heel verschillende personages verbindt en hun overeenkomsten weet te duiden. Door af en toe ook een blik in de toekomst te werpen, wordt al duidelijk snel dat er een politie-onderzoek aankomt. De vraag ‘Wat is er gebeurd?’ blijft in het hoofd van de lezer rondspoken. Dat maakt het wegleggen van dit boek lastig.

“Wat vond hij hier nou precies zo fijn? Kwam het doordat het ergens aan thuis deed denken, of juist doordat het allemaal zo volkomen anders en nieuw leek?”

Sfeer
Net als in West is de schrijfstijl van Davies prachtig. Het verhaal is opnieuw rijk, waarbij ook politieke en religieuze aspecten worden aangestipt. Het leven in India wordt geromantiseerd, en tegelijkertijd ook niet. Ze gebruikt omschrijvingen die de lezer zich in India doen wanen en de eenzaamheid en hoop van de personages doen voelen. De nadruk ligt daarbij op voelen, want Davies is lang niet altijd even expliciet. Dat is niet erg – het biedt een sfeer waar de lezer zich volledig in kan onderdompelen en zijn eigen betekenis aan kan verbinden.

Kortom
Het missiehuis is een mooi en rijk verhaal over een man die op zoek is naar zichzelf en een nieuw thuis, met een evenzo mooi omslag. De mensen die zijn pad kruisen, evenals de mooie en soms wat impliciete beschrijvingen, bieden een prachtige context. De korte hoofdstukken en het kijkje in de toekomst dat geboden wordt, maken dat het boek binnen no-time uit is. Een aanrader voor de liefhebbers van West en Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween.

Beoordeling