Janet Skeslien Charles debuteerde met haar roman Moonlight in Odessa. Ze heeft gewerkt in de Amerikaanse bibliotheek van Parijs en daar raakte ze geïnteresseerd voor de rol van de bibliotheek in de Tweede Wereldoorlog. Zo geïnteresseerd dat ze er een roman over schreef. Het kreeg de titel De bibliotheek van Parijs (naar het Nederlands vertaald door Selma Soester) en is wereldwijd vol lof ontvangen.

De tekst op het omslag
Parijs 1939: De ambitieuze Odile Souchet is net begonnen aan haar droombaan bij de Amerikaanse bibliotheek in Parijs. Wanneer de nazi’s de lichtstad bezetten verandert alles van de ene op de andere dag. De bibliotheek blijft open, maar de Joodse bezoekers zijn niet meer welkom. Odile en haar collega’s riskeren hun leven door hun Joodse abonnees zelf de boeken te brengen. Maar wanneer Odile ontdekt dat haar vader, een politieman, nauw betrokken is bij het handhaven van het naziregime, raakt zij in een groot persoonlijk conflict. Heeft zij de moed om de juiste keuzes maken?

Odile en Lily
In De bibliotheek van Parijs volgt de lezer twee personages: Odile en Lily. Odile werkt voor de Amerikaanse bibliotheek in Parijs ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De bezetting en bijbehorende gruwelen maken het werk erg moeilijk. Odile moet lastige keuzes maken en rekening houden met vriendschap, familie en verraad. Lily leeft zo’n veertig jaar later. Door haar ogen wordt verteld wat er met Odile is gebeurd en hoe ze terecht is gekomen. De verhaallijn van Lily heeft geen grote meerwaarde; Odile als personage is het interessantst. Wat de wisseling in perspectief wel toevoegt, is een bepaalde mate van rust in het verhaal. Het biedt de lezer de ruimte om al dat wat gelezen is, even te laten bezinken, om vervolgens weer net zo nieuwsgierig door te lezen over wat er komen gaat.

“‘Volgens een nieuwe politionele maatregel van de nazi’s worden Joden niet meer toegelaten in de bibliotheek.’ Miss Reeders stem klonk ijl. Ze schudde haar hoofd, alsof ze niet kon geloven dat die woorden over haar lippen waren gekomen.”

Vlotte en vaardige pen
Charles heeft een vlotte en vaardigde pen. Ze beschrijft haar personages krachtig en mooi, net als de context. Haar ervaring in de Amerikaanse bibliotheek is duidelijk terug te zien in haar schrijfstijl. Deze wordt prachtig en gedetailleerd geschetst, waardoor de kasten vol boeken moeiteloos gestalte aannemen in de gedachten van de lezer. Het lezen over de verschillende mensen en hun rollen tijdens de Tweede Wereldoorlog geschiedenis is erg interessant. De personages, de bibliotheek en de geschiedenis heeft Charles haarfijn aan elkaar geweven.

Kortom
De bibliotheek van Parijs is een intrigerende, historische roman. Charles heeft met haar vlotte pen de personages en de context levensecht neer weten te zetten. Het boek leest dan ook gemakkelijk en is realistisch. Ten slotte zorgen de verwijzingen naar bekende literatuur voor een feest van herkenning. Want, zeg nu zelf, een boek over boeken doet het altijd goed, toch? Helemaal in combinatie met deze context en personages. Een aanrader.

---

Beoordeling

---

---

Vergelijkbare boeken

---