De nieuwe wildernis – Diane Cook

Diane Cook woont in Brooklyn, New York. Ze schrijft voor de New York Times en bracht in 2014 haar verhalenbundel Mens vs. natuur uit. Inmiddels is ook een debuutroman van haar hand verschenen, die de titel De nieuwe wildernis kreeg (uit het Engels vertaald door Ineke Lenting). Het boek werd onder andere genomineerd voor de Booker Prize en zet de lezer aan het denken.

De tekst op het omslag
De nabije toekomst. Bea’s vijfjarige dochter Agnes is langzaam aan het wegkwijnen. De smog en vervuiling van de overbevolkte stad verwoesten haar longen. Er is maar één alternatief: naar de nieuwe wildernis: het ongerepte natuurgebied waar de mens zich nooit heeft mogen wagen. Bea en Agnes voegen zich bij 18 andere vrijwilligers voor een radicaal experiment. Ze moeten leren overleven in de wildernis zonder zich te vestigen of sporen achter te laten. Terwijl Agnes het nieuwe bestaan omarmt, realiseert Bea zich dat ze haar dochter op heel andere manier zal verliezen.

Menselijke psyche
De nieuwe wildernis is een anders-dan-anders, lichtelijk dystopiaans en ietwat vreemd verhaal. Een groep mensen, ook wel het Collectief, leeft in de Wildernis, omdat het leven in de Stad ondraaglijk was geworden. Ze moeten zich in de Wildernis houden aan een grote set regels, waar op wordt toegezien (en gestuurd) door de Rangers. Deze setting doet denken aan andere verhalen, zoals bijvoorbeeld Suzanne Collins’ De hongerspelen. Tegelijkertijd is de inhoud, die zich voornamelijk op de menselijke psyche richt, vernieuwend. Er worden verontrustende voorvallen beschreven, zoals een scène waarin de dood van een lid van het Collectief voornamelijk tot verontwaardiging om het verlies van materiaal leidt. Daarnaast worden kinderen geboren in het Collectief, die zichzelf de Wildernis zo eigen hebben gemaakt dat hun ouders daar wel eens moeite mee hebben. Wat doet dit met de band tussen ouder en kind?

“Ze zag bij het licht van de sterren en door te ruiken. Ze snoof en vond Glens tas met hun slaapgoed. Alles rook naar hen.“

Groep en individu
Zoals gezegd ligt de focus in het verhaal op de menselijke psyche. Daarbij richt Cook zich niet alleen op het individu, maar ook op de groep als geheel. Cook beschrijft nauwkeurig hoe de individuen zich bewegen in de groep. Hoe beslissingen worden gemaakt, hoe wordt omgegaan met macht, hoe mensen meegaan en zich afzetten. Want is een collectief wel altijd beter dan een individu? Dit zijn heel interessante overwegingen, die de lezer zelf ook aan het denken zetten. Wat hadden jouw voorkeuren geweest? Hoe had jij je bewogen in de groep? Helaas blijven de personages op afstand. Het inleven in zowel Bea als Agnes, de hoofdpersonages, is lastig voor de lezer; hun keuzes en gevoelens zijn niet altijd goed te volgen. Feit blijft dat het verhaal intrigeert, want waar gaat het verhaal naartoe?

Kortom
De nieuwe wildernis is een interessant en intrigerend debuut. Hoewel het bij vlagen vrij onbevredigend is, zijn de vragen die Cook indirect oproept bij de lezer door de setting en haar personages het lezen meer dan waard. Het was absoluut een goede keuze om in te zetten op de menselijke psyche, de uitwerking hiervan is fascinerend. Het einde had echter sterker gekund.

Beoordeling