Een volmaakte eenheid – Tammye Huf

De Amerikaanse Tammye Huf woont met haar echtgenoot en drie kinderen in Engeland. Ze was docent en werkt nu als vertaler en tekstschrijver. Haar debuutroman, Een volmaakte eenheid (uit het Engels vertaald door Catalien van Paassen), is gebaseerd op het leven van haar betovergrootouders. Het is een schrijnend liefdesverhaal dat raakt.

De tekst op het omslag
In 1848 ontsnapt Henry O’Toole aan het door hongersnood geteisterde Ierland en vertrekt naar Amerika. Als rondtrekkende smid belandt hij op de plantage Jubilee in Virginia. Daar ontmoet hij Sarah, een tot slaaf gemaakte dienstmeid die de gevaarlijke eisen en grillen van haar witte meesters moet verduren, en haar plaats in de pikorde van de medeslaven moet vinden. De aantrekkingskracht tussen hen is groot, maar voor Sarah vertegenwoordigt Henry’s witte huid de onderdrukking waar ze onder lijdt, terwijl Henry zijn hoop op voorspoed zal moeten laten varen als hij met een zwarte vrouw trouwt. Zal hun liefde sterk genoeg zijn om de beperkingen van een maatschappij, waarin hun relatie als illegaal en immoreel wordt gezien, te overwinnen?

Drie personages, drie (gebroken) harten
In Een volmaakte eenheid staan drie personages centraal. Henry, een Ierse, witte man die naar Amerika is gevlucht om te ontsnappen aan de hongersnood; nu werkzaam als smid voor meneerJohnson. Maple, een zwarte vrouw en slaaf die werkzaam is in het huis van Meester. Ze is tevens zus van Mevrouw. Ze werd gescheiden van haar familie toen Mevrouw met Meester trouwde en ze werd gedwongen met Mevrouw mee te verhuizen. En Sarah, een jonge, zwarte vrouw die sinds kort als slaaf in het huis van Meester leeft. Hoewel de drie protagonisten heel verschillend zijn, kan de lezer zich in ieder van hen moeiteloos inleven. Hun gevoelens en hun (gebroken) harten geeft Huf prachtig en in een fijn ritme bloot. Je wilt meer over hen weten en tegelijkertijd ook niet, omdat de gebeurtenissen die hen hebben gemaakt tot wie ze nu zijn zó mensonterend zijn.

“‘Als een keten?’, zegt ze. ‘Zoals de ketenen die in je huid snijden en je enkels doen bloeden wanneer ze je naar het veilingblok jagen? Voelt het net zo? Of zoals wanneer je vastgehaakt wordt aan de man voor je en de vrouw achter je, zodat je heen en weer wordt gesjord en de hele weg vanaf Charlottesville kleine stapjes moet zetten?’“

Achtbaan
In korte hoofdstukken, welke afwisselend worden beschreven vanuit de drie hierboven beschreven personages, vertelt Huf het verhaal dat twee jaar beslaat: van 1848 tot 1850. Ze schrijft heel levendig: de lezer ziet de scènes op de plantage in Virginia voor zich. De liefde die zich tussen Sarah en Henry ontvouwt speelt een belangrijke rol, maar het overschaduwt de harde en afschuwelijke realiteit waarin deze plaatsvindt niet. De lezer ervaart een achtbaan aan emoties – van woede tot verdriet en van hoop tot schaamte. Dat Huf dat weet op te roepen, bewijst dat ze kan schrijven.

Kortom
Een volmaakte eenheid is een debuutroman van formaat. De boodschap, dat liefde alles kan overwinnen en dat we allemaal mensen zijn ondanks onze huidskleur, kan niet vaak genoegd verteld worden. Tegelijkertijd weet Huf dat geloofwaardig neer te zetten, door de lezer met zijn neus op de feiten te drukken. Dat het boek gebaseerd is op het leven van Huf’s betovergrootouders, maakt het geheel nog indrukwekkender. Huf heeft een krachtige vertelstem, waar we hopelijk nog veel meer van gaan horen.

Beoordeling