En de wereld was jong – Carmen Korn

Carmen Korn verdiepte zich jarenlang in de geschiedenis van Duitsland. Ze schreef een succesvolle trilogie over het leven van vier vrouwen in het Duitsland van de twintigste eeuw. De vrouwen uit haar eigen familie vormden daarvoor een inspiratiebron. In En de wereld was jong (vanuit het Duits vertaald door Olga Groenewoud) leren we drie Duitse families in de jaren ’50 kennen. Het is het eerste deel van een nieuwe serie en het belooft veel goeds!

De tekst op het omslag
1 januari, 1950: een nieuw decennium is aangebroken. Er wordt reikhalzend naar uitgekeken, want de oorlog heeft diepe wonden achtergelaten. Het huis van Gerda en Heinrich Aldenhoven in Keulen barst uit zijn voegen, maar Heinrichs kunstgalerie levert niet genoeg geld op om alle hongerige monden te voeden. In Hamburg verlangen Gerda’s vriendin Elisabeth en haar man Kurt naar de terugkeer van schoonzoon Joachim. Is hij nog in leven? En Margarethe, geboren Aldenhoven, is van Keulen naar San Remo verhuisd. Het leven aan de zijde van haar Italiaanse echtgenoot lijkt zorgeloos, maar haar bemoeizieke schoonmoeder kwelt haar. Hoe verschillend ze hun nieuwjaarsdag ook doorbrengen, ze vragen zich allemaal hetzelfde af: zullen onze oorlogswonden eindelijk helen? En wat zal de toekomst ons brengen?

Soap
En de wereld was jong vangt aan in 1950 – de periode na de Tweede Wereldoorlog. Over een tijdsspanne van tien jaar vertelt Korn over drie families die in drie verschillende steden wonen: Hamburg, Keulen en San Remo (Italië). Door de relatief korte hoofdstukken, waarin Korn steeds afwisselt tussen de verschillende families, leest het vlot. Het boek heeft haast iets weg van een soap – er zijn veel verschillende verhaallijnen. Dagelijkse gebeurtenissen, met veel drama en grote aandacht voor relaties, spelen een centrale rol. De opbouw zorgt ervoor dat de lezer graag verder leest, maar de plot is vrij vlak. Het stuk geschiedenis, wat in Korn’s trilogie zo mooi verbonden werd aan het verhaal, is hier (veel) minder sterk aanwezig – en dat is een gemis. Het boek eindigt vrij open.

“‘Het is tijd om afscheid te nemen van illusies.’“

Beeldend
Zoals gezegd draait het boek om drie families. Hoe deze families met elkaar verbonden zijn geraakt, wordt niet heel erg expliciet gemaakt (op de website van de uitgever wordt dat iets duidelijker: “verbonden (…) door de band van vriendschap en familie”). Het verhaal van iedere familie kent een groot aantal betrokkenen, namelijk drie generatie familieleden, aangetrouwden en vrienden. Korn’s beeldende schrijfstijl, met veel aandacht voor details, brengt het gros van de personages tot leven. Dat maakt het verhaal rijk en geeft de lezer gevoelsmatig een volledig en ‘echt’ beeld van het familieleven. De personages zijn stuk voor stuk prettig – de lezer kan zich goed in hen inleven. Vooral het verhaal van Vinton, Joachim en Nina blijft bij. Hun emoties heeft Korn sterk neergepend en daarmee de lezer tot het eind geïntrigeerd.

Kortom
En de wereld was jong vermaakt. Korn schrijft over haar personages in een fijn ritme en dito schrijfstijl. Als liefhebber van Korn’s trilogie De nieuwe tijd is het leuk om twee personages daaruit in dit boek kort de revue te zien passeren. De geschiedenis-component, die zo sterk in de trilogie aanwezig was, komt hier minder naar voren. Toch zullen de verschillende verhaallijnen een groot publiek kunnen bekoren. Het open einde, met onopgeloste eindjes, is geen verrassing. En de wereld was jong is namelijk de start van een serie. Het doet wat dat betreft ook wat het eerste deel van een serie moet doen: het heeft de lezer nieuwsgierig gemaakt en doet uitkijken naar het volgende deel.

Beoordeling